Josafat, qu'a sa parucion en 1906 levèt un brave rambalh, conta las amors estrambordadas de Josafat, lo reguèrgue campanièr de la catedrala de Girona, innocent e brutal, e Joseta, la filha abramada de plasers que n'a son confle, de se languir al bordèl, e cèrca dins los braces de Josafat d'i sadolar sa fam inabenabla. L'istòria, d'un requist e sorne erotisme qu'a son moment trebolèt pro de legeires, se passa dins lo recinte sacrat de la catedrala e marida d'elements folclorics e mai romantics -comaáNotre-Dame de Paris, lo roman de Victor Hugo- ambe lo decadentisme malautís e crudèl que trauquèt la sensibilitat europenca sus la tombada del sègle. Escrich dins una lenga druda e galharda qu'òm etiquetèt de «lenga mascla»,Josafatáes vengut un classic, a costat d'Els sots feréstecsá(1901), de Raimon Casellas;áDrames rurals(1902) eáSolitudá(1905), de «Víctor Català», oMarines i boscatgesá(1904), de Joaquim Ruyra.